Albert Vataj
Ekspozimi ndaj ekstremitetit të temperaturave, nxjerr në pah problemin e mostolerancës fizike dhe psikologjike, faktorë të cilët bëjnë që ne të jemi më të dobët ndaj zhvillimeve të paprecedentë atmosferike. Ndoshta nuk jemi të zënë tamam në befasi, se sa të vetëdijesuar për ndryshimet për të cilat ne jemi të parapërgatitur.
Duke hedhur një vështrim mbi punën hulumtuese të bërë, dhe faktorizimit të detajuar shkencor, rreth problematikave shëndetësore, me të cilat njeriu ndeshet, kujtoj se:
Trupi i njeriut i përgjigjet stresit të nxehtësisë në dy mënyra kryesore: rishpërndarja e rrjedhës së gjakut drejt lëkurës (vazodilimi) për të përmirësuar transferimin e nxehtësisë nga muskujt në lëkurë dhe më pas në mjedis, dhe sekretimi i djersës në lëkurë, e cila më pas avullon dhe largon nxehtësinë e trupit. Truri rregullon këto përgjigje fiziologjike të humbjes së nxehtësisë, me hyrje termike shtesë nga qelizat nervore të ndjeshme ndaj temperaturës në lëkurë dhe në të gjithë trupin. Ky rregullim mund të ndikohet edhe nga sinjalet jo termike, si nga dehidratimi, metaboreceptorët (një lloj kemoreceptori që i përgjigjet produkteve metabolike të krijuara nga stërvitja e muskujve) dhe citokinat. Këto përgjigje fiziologjike ndaj stresit të nxehtësisë, janë të nevojshme për të kufizuar ngritjet në temperaturën e brendshme dhe mund të prekin njerëzit ndryshe, bazuar, për shembull, në kushtet mjekësore para-ekzistuese, me mundësinë e efekteve negative në trup.
Rishpërndarja dhe rritja e fluksit të gjakut në lëkurë, për shkak të vazodilimit të lëkurës, rrit kërkesën kardiake, duke ulur presionin e mbushjes së zemrës. Këto përgjigje kërkojnë që zemra të pompojë më fort dhe më shpejt, duke rritur kërkesën lokale (indi koronar) për oksigjen. Për njerëzit me sëmundje para-ekzistuese të zemrës, kjo përgjigje mund të çojë në një mospërputhje midis një kërkese të lartë kardiake për oksigjen dhe një shpërndarjeje të dëmtuar të oksigjenit kardiak. Një mospërputhje e qëndrueshme mund të çojë në ishemi kardiake, infarkt dhe në fund të fundit, kolaps kardiovaskular. Tendosje e ngritur kardiovaskulare nga stresi i nxehtësisë është një shqetësim parësor shëndetësor gjatë ekstremeve të nxehtësisë pasi më shumë të moshuar vdesin nga ngjarjet kardiovaskulare sesa pothuajse të gjitha shkaqet e tjera të vdekjes të lidhura me nxehtësinë së bashku.
Megjithatë, ky vëzhgim mund të jetë specifik për sëmundjen për shkak të disa dëshmive sugjeron se sëmundje të veçanta, të tilla si dështimi kongjestiv i zemrës, mund të përfitojnë nga temperaturat e larta, ndërsa prova të tjera kundërshtojnë këto gjetje, dhe prova të mëtejshme kanë treguar reagime të dëmtuara të humbjes së nxehtësisë në pacientët me dështim kongjestiv të zemrës.
Pavarësisht, meta-analizat kanë treguar qartë se sëmundjet kardiovaskulare me të gjitha shkaqet janë shkaku kryesor i vdekjes gjatë valëve të të nxehtit. dhe pasi pothuajse gjysmë miliardë njerëz vlerësohet të kenë sëmundje kardiovaskulare në mbarë botën, 36 çdo zonë me popullsi të dendur e prekur nga një ekstrem i nxehtësisë do të jetë në rrezik për rritjen e vdekshmërisë së lidhur me sëmundjet kardiovaskulare.
Për më tepër, prodhimi i djersës mund të çojë në dehidrim nëse deficiti rezultues i ujit në trup nuk plotësohet në mënyrë adekuate. Dehidrimi zvogëlon vëllimin e gjakut që përfundimisht mund të përkeqësojë tendosjen kardiovaskulare dhe gjithashtu çojnë në dëmtim akut dhe dështim të veshkave . Dehidratimi kronik mund të çojë në fibrozë të veshkave dhe sëmundje kronike të veshkave, e cila është shqetësuese për punëtorët në natyrë. Kjo gjendje përkeqëson sëmundjet kardiovaskulare dhe raportohet më rregullisht gjatë ose pas ngjarjeve të motit të nxehtë.
Në kushtet e stresit ekstrem të nxehtësisë, kapaciteti termorregullues i trupit mund të tejkalohet, duke rezultuar në sëmundje për shkak të mbinxehjes që mund të përparojë në goditje nga nxehtësia, e cila nëse nuk trajtohet, mund të jetë fatale. Temperaturat e larta të brendshme (39-40°C), të kombinuara me isheminë dhe rritjen e stresit oksidativ pas rishpërndarjes së gjakut, mund të shkaktojnë dëmtime të qelizave, indeve ose organeve, me rrezikun më të madh të trurit, zemrës, veshkave, zorrëve, mëlçisë dhe mushkërive. Dëmtimi i mushkërive që rrjedh nga nxehtësia, në formën e edemës pulmonare dhe sindromës së shqetësimit respirator akut, i kombinuar me përqindjet e larta të njerëzve me gjendje respiratore ekzistuese, dhe rritja e stresit pulmonar për shkak të hiperventilimit të lidhur me nxehtësinë dhe ndotje e lartë e ajrit gjatë valëve të të nxehtit, është përgjegjës për burimin e dytë më të madh të vdekshmërisë dhe sëmundshmërisë, gjatë valëve të të nxehtit, pas sëmundjeve kardiovaskulare.
Për shkak të burimit të shumëanshëm të dëmtimit, lëndimet e shkaktuara nga nxehtësia mund të mbeten të rrezikshme edhe pas ftohjes së trupit në temperatura normotermike.
Përdorimi i alkoolit, medikamenteve dhe narkotikëve ilegale shoqërohet me rritje të vdekshmërisë gjatë ekstremeve të të nxehtit. Shumë medikamente të përshkruara zakonisht, si antikolinergjikët e përgjithshëm, ilaqet kundër depresionit dhe opioidet, dhe narkotikët ilegale si kokaina, mund të komprometojë përgjigjet fiziologjike të humbjes së nxehtësisë. Megjithëse janë raportuar reduktime të djersitjes me disa ilaçe, shumica e medikamenteve nuk janë studiuar sistematikisht në një kontekst termorregullues dhe asnjë studim nuk ka përdorur doza të vlefshme ekologjikisht në kushte reale të ekstremeve të nxehtësisë.
