Nga Albert Vataj
Ka njerëz që nuk e durojnë praninë tënde, jo sepse je i gabuar, por sepse drita jote ua shqetëson hijet. Ka sy që nuk të shikojnë, por të gjykojnë. Ka gojë që nuk flasin për ty, por për mungesat e tyre. E pikërisht në këtë heshtje të thellë të shpirtit, lind nevoja për një qëndrim: qëndrimi për të mos u përkulur në rrëfime që nuk të përkasin.
Njerëzit e mençur nuk ndalen për të shpjeguar veten në një terr ku të vërtetat shtrembërohen sipas nevojës së kujt s’mund ta mbajë pasqyrimin tënd. Ata e dinë se vlerësimi i brendshëm nuk ndërtohet mbi zërat që pëshpëritin, por mbi heshtjen që dëshmon.
Nuk është puna e një shpirti të thellë të merret me thashethemet, me supozimet, me interpretimet që burojnë nga boshësia dhe jo nga njohja. Sepse gjithçka që thuhet në mungesën tënde është vetëm një rrëfim i plagëve të dikujt tjetër, jo i së vërtetës tënde.
Lërini të flasin…
Lërini të gatuajnë fjalë sipas oreksit të egos së tyre.
Lërini të kërkojnë lidhje përmes ndotjes së emrit tënd, sepse ndryshe nuk dinë si të ndihen të rëndësishëm.
Sepse thashethemet bien vetvetiu përballë një shpirti që nuk i njeh si ushqim. Ato janë zëri i një mendjeje që nuk ka gjetur paqe, e që kërkon shpëtim përmes uljes së të tjerëve. Janë si era që trazon pluhurin, por nuk lëviz dot themelet e asaj që është e vërtetë.
Por shpirti yt nuk ngjitet pas zhurmës.
Ai dëgjon përtej fjalëve.
Ai ndien përtej toneve.
Ai kërkon harmoni, jo aprovim.
Mençuria s’ka nevojë për zë të lartë.
Ajo lulëzon në qartësinë e heshtur, në praninë që nuk ka nevojë të imponohet, në qëndrimin që nuk lyp miratim.
Vazhdo të ecësh në dritë.
Foli botës me integritet.
Shfaqu i vërtetë, edhe kur të shpifin.
Rri i qetë, edhe kur të shkundin.
Sepse ti nuk je thirrur të hysh në mendje që të keqkupton.
As të mbrosh veten në dhoma ku nuk je ftuar me dashuri.
As të përgjigjesh kur të thërrasin me emra që nuk janë të tuat.
E vërteta jote nuk është bërë për të qarkulluar si monedhë në gojët e të tjerëve.
Ajo është thirrur të jetohet. Me dinjitet. Me heshtje. Me paqe.
Mos u përkul për t’u kuptuar.
Mos u shpjego për t’u pëlqyer.
Mos u fshih për të mos u dukur shumë.
Ngrihu i tëri në të vërtetën tënde.
Qëndro në paqe, sepse nuk ka mbrojtje më të fortë se qartësia e shpirtit.
