Fotot që janë të prezantuara nuk janë foto, edhe pse një foto e cilësisë së lartë, mund të garantojë një tejdukshmëri transparente të natyrës së qetë që realizon me një mjeshtëri prej virtuozi italiani i hiper-realizmit, Luciano Ventrone. Edhe vetë krijimi i është mirënjohës këtij peneli, natyra shtanget për aftësinë dhe virtuozitetin që njeriu demonstron për të ribërë çfarë jetën e tij e mrekullon, për t’i qenë mirënjohës këtij begatimi që natyra ofron si një dhuratë me duart e saj që zgjaten kah ne
I lindur në vitin 1942, Luciano Ventrone jetoi dhe punoi në vendlindjen e tij, Itali. Pikturat e tij ‘ftojnë një humor të soditjes së pastër’; janë vepra me mjeshtëri mjeshtërore dhe bukuri estetike supreme. Megjithëse ai pranoi se kishte një afinitet të fortë për punën e Caravaggio, Ventrone nuk e konsideronte veten një piktor realist në kuptimin tradicional.
Ai pikturoi objekte reale, por, për shkak të përdorimit të disa teknikave bashkëkohore si pjesë e procesit artistik, objektet e përshkruara transportohen në një kontekst metafizik, hiper-real. Ajo që shohim në një pikturë të Ventrone nuk është ‘reale’ sepse nuk është ajo që do të shihnim po të shikonim me sy të lirë – ne shohim më shumë. Veprat e Ventrone na i tregojnë gjërat më plotësisht dhe më qartë se sa na duken në realitet; gjithçka është në fokus, gjithçka mund të shqyrtohet. Pikturat na lejojnë të vërejmë çdo të metë dhe të admirojmë çdo kthesë mishi në një copë fruti ose në një formë femre të zhveshur. E vendosur në sfonde monokromatike të bardhë, gri ose të zezë, subjekti ndriçohet nga kënde të shumta, duke lejuar një vlerësim të plotë dhe objektiv të asaj që shohim.
Artisti kreu një ekzaminim mjekoligjor dhe dhënien e përpiktë të frutave dhe luleve që përbëjnë subjektin e tij. I rregulluar me shpejtësi dhe i ndriçuar me kujdes, ai zbuloi bukurinë e thjeshtë, të përditshme të qershisë, rrushit, limonit dhe trëndafilit. Ai e kushtoi vëmendjen e tij në përshkrimin e ngjyrave dhe teksturës së pasur dhe delikate, të artikuluara nga një paraqitje mjeshtërore e dritës. Këto piktura janë akte bravura të arritjeve teknike, të cilat i bëjnë jehonë atyre të Caravaggio dhe piktorëve të mëdhenj holandezë të jetës së qetë: Andreas Bosschaert dhe Jan Davidz de Heem.
Fotografitë e Ventrone përpiqen të gjejnë thelbin e subjektit të tij përmes disiplinës së teknikës, kompozimit të strukturuar me mjeshtëri dhe fokusit ekskluziv. Në të njëjtën kohë ai bëri imazhe të materialitetit të shijshëm, të gëzuar, pothuajse hiper-real në menjëhershmërinë e tyre piktoreske këmbëngulëse. Idetë e kontrollit dhe ndërveprimit të oreksit: ne jemi të kapur mes disiplinës dhe dëshirës, uria jonë e provokuar, shumë të vetëdijshëm se po shohim një iluzion të gjallë realist.
Vetë akti i përfaqësimit tregon për faktin se e vërteta mungon. Këto imazhe ruajnë dhe kremtojnë objektin e dëshirës, në momentin kur ai mund të jetë më i dëshirueshëm. Një farë melankolie romantike shoqëron përsëritjet e afta të Ventrone. I vetëdijshëm se forma të tilla prishen dhe tërheqja e tyre e pjekur është kalimtare, piktori i ka fiksuar ato në një gjendje ideale; ato janë arketipe të përsosmërisë së paarritshme.
Në mënyrë të ngjashme, përshkrimi i Ventrone i peizazheve detare të gjera e të shkumëzuara shfrytëzon këtë moment të idealizuar. Detajet dhe mjeshtëria evokojnë tingullin, aromën dhe prekjen e ujit, duke e çuar shikuesin në një rrugë të njohur të njohjes shqisore dhe eksplorimit vizual.
Në kapjen e tij të një momenti, një ndërthurje qetësie dhe qetësie, artisti zbuloi tensionin mes reales dhe joreales dhe dëshirën tonë për ta bërë të prekshme atë që na ikën.
Përgatiti: Albert Vataj
Burimet:
Virtual Art Museum added 18 neë photos to the album Luciano Ventrone Italian painter (1942-2021).
Marrë nga https://albemarlegallery.com/…/luciano-ventrone/biography/
