- Me 1 mars kujtojmë vlerësimin e vdekjes së Imzot Luigj Bumçit, ipeshkvit të madh, që punoi për unitetin e Kishës e të Kombit.
R.SH. – Vatikan
Duke shfletuar kalendarin historik, me 1 mars kujtohet për realiziminorin e vdekjes së Imzot Luigj Bumçit, ipeshkvit të madh, që punoi për unitetin e Kishës e të Kombit.
Imzot Luigj Bumçi ndërroi jetë më 1 mars 1945, në vitin ogurzi për Shqipërinë. Nuk la vepra të shkruara, sepse nga natyra më shumë njeriu i praktikuar sesa i penës. E në se ndonjë pyetje: ç’vepër të shkëlqyeshëm i Shqipërisë – mund të bëjmë njoftime pa u treguar dy herë: i la Korçën e Gjirokastrën!
Imzot Bumçi lindi më 6 nëntor 1872 në Shkodër. Mësimet e para i ndoqi në shkollën e jezuitëve, ku shpejt ndjeu thirrjen për shërbime të meshtarisë. Hyri, prandaj, në Seminarin Papnor, ku mësohen në Kolegjin Saverian dhe njëkohësisht filloi përgatitjen filozofike e teologjike për ofrimin e priftit dioqezan, duke qenë kështu. Shpejt u shqua për një mençuri të shfaqshme, atë e vuri në krye për shumë shërbime të Seminarit të Kolegjin Saverian. U bë shumë më shumë edhe për humorin e tij tejet të hollë, që ju ofroni shkëlqejë në vise e rrethana të ndryshme. Në garën e satirës – shkruan Imzot Zef Simoni në librin e tij “Portrete klerikësh katolikë” – mund të hahej vetëm me një Atë Fishtë. Një kënaqësi më e mirë është të shikoni më shumë me një shërbim më të lartë, të keni më shumë cilësi për të shërbyer, gjithashtu edhe humor të spikatur ”.
Mësimet e larte kreu në Itali, ku edhe u shugurua meshtar. Mbas shugurimit, pozicionbeu për pak më shumë si famullitar në fshatra të Zgjedhjes së Veriut. Ndërkaq filloi edhe veprimtarinë atdhetare. Qe kjo shpirtërore e kryengritjeve të Malësisë së Madhe, që rrokën armët për çlirimin e Shqipërisë nga mësha turke; Drejtoi delegacionin e qeverisë shqiptare në Konferencën e Paqes në Paris, ku mbai një fjalëim, që pati jehonë do të tregojë e që meriton të zënë vend për të fituar antologjitë e letërsisë shqiptare, si një nga prozat oratorike, me karakter i kryesuar atdhetar.
Në Konferencë delegacionet e shqiptarëve u jepni para një problemi jetik për plotësisht të e tokave shqiptare: Korça e Gjirokastra rrezikohura të shkëputeshin nga Shqipëria, sipas rekomandimeve të fshehtë të Titonit e Venizelosit, nënshkruar edhe nga përfaqësuesit e Britanisë së Madhe, Francës, Italisë së Rusisë. Delegacioni shqiptar nuk është aq i mjaftueshëm për mbron vëmendjen e shqiptarëve në Konferencë, por duke dashuruaruar nga fakti se do të bëjëin parti dy klerikë, për të kërkuar përvojën kudo në shërbime katolike, e pikërisht Imzot Bumçi e sekretari i tij, Atë Gjegj Fishta, u ndaloni në Romë, ku kërkoni audiencë të Papa.
Papa Benedikti XV i priti jep dhe u premtoi se do të bëni pjesë të shërbimit të bashkësisë tuaj për Fatet e Shqipërisë.
” Diplomat i spikatun, me natyrën e qetë të shtresave qytetare shkodrane, me stil kompl gjallni jete, me prirje të theksueme për politikat, i guximshëm ei stërvitun, i peshuem e modern, ai punoi me zell për një Shqipni të çlirueme nga feudalizmi e mbrapambetja. Na e kujton më shumë figura e kardinalit francez Richelieu ” – do të shkruani për Imzot Zef Simoni, në sa më shumë pikturon portretin në librin e tij” Portrete klerikësh katolikë “ .
Si u shugurua ipeshkëv, u emëruar prelat i Lezhës. Selinë e tij, sipas traditës, e pati në Kallmet, ku ndërtoi edhe Kishën që sot i rikthehet besimtarët.
Kongresi i Lushnjës e vuri në krye të Këshillit të Lartë të Shqipërisë. Nga kjo tribunë, u bë i njohur nga të gjithë si njeri me mençuri të zgjershme; që njihte në mënyrë të përkryer Gjuhët kryesore evropiane. Me kulturën e tij të gjërë, e linte me gojën çdo njeri që komunikon me të.
Nuk la vepra të shkruara, sepse nga natyra më shumë njeriu i praktikuar sesa i penës. E në se ndonjë pyetje: ç’vepër të shkëlqyeshëm i Shqipërisë – mund të bëjmë njoftime pa u treguar dy herë: i la Korçën e Gjirokastrën! Vdiq në vitin ogurzi 1945 më 1 mars në selinë e ipeshkvisë së tij, ndërsa mbi Shqipërinë ndehej terri e terrori.
Duke shfletuar kalendarin historik, me 1 mars kujtohet për realiziminorin e vdekjes së Imzot Luigj Bumçit, ipeshkvit të madh, që punoi për unitetin e Kishës e të Kombit.
Imzot Luigj Bumçi ndërroi jetë më 1 mars 1945, në vitin ogurzi për Shqipërinë. Nuk la vepra të shkruara, sepse nga natyra më shumë njeriu i praktikuar sesa i penës. E në se ndonjë pyetje: ç’vepër të shkëlqyeshëm i Shqipërisë – mund të bëjmë njoftime pa u treguar dy herë: i la Korçën e Gjirokastrën!
Imzot Bumçi lindi më 6 nëntor 1872 në Shkodër. Mësimet e para i ndoqi në shkollën e jezuitëve, ku shpejt ndjeu thirrjen për shërbime të meshtarisë. Hyri, prandaj, në Seminarin Papnor, ku mësohen në Kolegjin Saverian dhe njëkohësisht filloi përgatitjen filozofike e teologjike për ofrimin e priftit dioqezan, duke qenë kështu. Shpejt u shqua për një mençuri të shfaqshme, atë e vuri në krye për shumë shërbime të Seminarit të Kolegjin Saverian. U bë shumë më shumë edhe për humorin e tij tejet të hollë, që ju ofroni shkëlqejë në vise e rrethana të ndryshme. Në garën e satirës – shkruan Imzot Zef Simoni në librin e tij “Portrete klerikësh katolikë” – mund të hahej vetëm me një Atë Fishtë. Një kënaqësi më e mirë është të shikoni më shumë me një shërbim më të lartë, të keni më shumë cilësi për të shërbyer, gjithashtu edhe humor të spikatur ”.
Mësimet e larte kreu në Itali, ku edhe u shugurua meshtar. Mbas shugurimit, pozicionbeu për pak më shumë si famullitar në fshatra të Zgjedhjes së Veriut. Ndërkaq filloi edhe veprimtarinë atdhetare. Qe kjo shpirtërore e kryengritjeve të Malësisë së Madhe, që rrokën armët për çlirimin e Shqipërisë nga mësha turke; Drejtoi delegacionin e qeverisë shqiptare në Konferencën e Paqes në Paris, ku mbai një fjalëim, që pati jehonë do të tregojë e që meriton të zënë vend për të fituar antologjitë e letërsisë shqiptare, si një nga prozat oratorike, me karakter i kryesuar atdhetar.
Në Konferencë delegacionet e shqiptarëve u jepni para një problemi jetik për plotësisht të e tokave shqiptare: Korça e Gjirokastra rrezikohura të shkëputeshin nga Shqipëria, sipas rekomandimeve të fshehtë të Titonit e Venizelosit, nënshkruar edhe nga përfaqësuesit e Britanisë së Madhe, Francës, Italisë së Rusisë. Delegacioni shqiptar nuk është aq i mjaftueshëm për mbron vëmendjen e shqiptarëve në Konferencë, por duke dashuruaruar nga fakti se do të bëjëin parti dy klerikë, për të kërkuar përvojën kudo në shërbime katolike, e pikërisht Imzot Bumçi e sekretari i tij, Atë Gjegj Fishta, u ndaloni në Romë, ku kërkoni audiencë të Papa.
Papa Benedikti XV i priti jep dhe u premtoi se do të bëni pjesë të shërbimit të bashkësisë tuaj për Fatet e Shqipërisë.
” Diplomat i spikatun, me natyrën e qetë të shtresave qytetare shkodrane, me stil kompl gjallni jete, me prirje të theksueme për politikat, i guximshëm ei stërvitun, i peshuem e modern, ai punoi me zell për një Shqipni të çlirueme nga feudalizmi e mbrapambetja. Na e kujton më shumë figura e kardinalit francez Richelieu ” – do të shkruani për Imzot Zef Simoni, në sa më shumë pikturon portretin në librin e tij” Portrete klerikësh katolikë “ .
Si u shugurua ipeshkëv, u emëruar prelat i Lezhës. Selinë e tij, sipas traditës, e pati në Kallmet, ku ndërtoi edhe Kishën që sot i rikthehet besimtarët.
Kongresi i Lushnjës e vuri në krye të Këshillit të Lartë të Shqipërisë. Nga kjo tribunë, u bë i njohur nga të gjithë si njeri me mençuri të zgjershme; që njihte në mënyrë të përkryer Gjuhët kryesore evropiane. Me kulturën e tij të gjërë, e linte me gojën çdo njeri që komunikon me të.
Nuk la vepra të shkruara, sepse nga natyra më shumë njeriu i praktikuar sesa i penës. E në se ndonjë pyetje: ç’vepër të shkëlqyeshëm i Shqipërisë – mund të bëjmë njoftime pa u treguar dy herë: i la Korçën e Gjirokastrën! Vdiq në vitin ogurzi 1945 më 1 mars në selinë e ipeshkvisë së tij, ndërsa mbi Shqipërinë ndehej terri e terrori.
