“Ne jemi si librat. Shumica e njerëzve shohin vetëm kopertinën tonë, pakica lexon vetëm hyrjen, shumë besojnë në kritikat. Pak do ta dinë përmbajtjen tonë.” tha Emile Zola, “Në parajsën e zonjave”
Në jetë i prezantohemi botës si libra të hapur, secili me historinë e vet. Për fat të keq, realiteti është se shumë thjesht shqyrtojnë sipërfaqen, duke gjykuar nga pamja si një mbulesë. Një pakicë mund t’i kushtojë pak më shumë vëmendje, duke shfletuar hyrjen, por përsëri, kjo shpesh nuk mjafton për të kuptuar kompleksitetin që qëndron pas paraqitjes.
Në një botë të dominuar nga të jashtmet dhe opinionet e të tjerëve, ne e gjejmë veten të burgosur të gjykimeve sipërfaqësore. Kritika, ndonjëherë e shtrembëruar ose e pjesshme, bëhet filtri përmes të cilit interpretohemi.
Megjithatë, si librat me faqe të pasura të mbushura me kuptim, përmbajtja jonë e vërtetë qëndron në nuancat e përvojës sonë, në emocionet që kemi përjetuar, në mësimet që kemi mësuar.
Të paktë janë ata që gjejnë kohë për të lexuar me kujdes, për të shfletuar faqet e jetës sonë, për të kuptuar vërtetë se kush jemi.
Përmes leximit të thellë, ne mund të zbulojmë histori që tejkalojnë pritshmëritë, që mësojnë, frymëzojnë dhe lidhin përvojat tona njerëzore. Ne duhet të kërkojmë përmbajtjen e vërtetë të atyre që takojmë. Në fund të fundit, bukuria e historive të secilit prej nesh u zbulohet vetëm atyre që kanë durimin dhe kuriozitetin për të lexuar përtej kopertinës.
Përgatiti: Albert Vataj
