Albert Vataj
  • DIJE
    • Figura të ndrituna
    • Kujtesë
    • Impresione
    • Traditë
    • Histori
  • KRIJIMTARI
    • Persiatje
    • Esse
    • Poezi
    • Prozë
    • Urtësi
  • LETËRSI
    • Autorë
    • Libra
    • Filozofi
    • Përshkrimore
    • Dashuri
  • ART
    • Pikturë
    • Muzikë
    • Qytetërim
    • Mitologji
    • Kritikë
  • SPEKTËR
    • Reportazh
    • Intervista
    • Psikologji
    • Profil
    • Forum
    • Eros
  • Kureshti
    • A e dini se?
    • Shëndetësi
    • Kuriozitete
    • Natyra
    • Nga jeta e korifejve
    • Shkencë
  • BLOG
No Result
View All Result
  • DIJE
    • Figura të ndrituna
    • Kujtesë
    • Impresione
    • Traditë
    • Histori
  • KRIJIMTARI
    • Persiatje
    • Esse
    • Poezi
    • Prozë
    • Urtësi
  • LETËRSI
    • Autorë
    • Libra
    • Filozofi
    • Përshkrimore
    • Dashuri
  • ART
    • Pikturë
    • Muzikë
    • Qytetërim
    • Mitologji
    • Kritikë
  • SPEKTËR
    • Reportazh
    • Intervista
    • Psikologji
    • Profil
    • Forum
    • Eros
  • Kureshti
    • A e dini se?
    • Shëndetësi
    • Kuriozitete
    • Natyra
    • Nga jeta e korifejve
    • Shkencë
  • BLOG
No Result
View All Result
Albert Vataj
No Result
View All Result
Home Poezi

Asht koha veç për dashni… Sot, e derisa t’ket jetë, e zemra t’ndij e t’ndrij si diell

July 8, 2019
in Poezi, Të përzgjedhurat
146
VIEWS
Share on FacebookShare on TwitterShare on Pinterest

Asht koha veç për dashni…

Dashtuno si din, ti zemër lume, gazmue kjosh
n’çka prek dielli me rreze, e hana lan me përmallim.
Mos druj, por duej sa don, duej sa mundesh.
E ç’ka tjetër t’rrok me dëshirim kso jete, veç dashnis…
zjarmit qi na ndez, epshit qi na drit, n’diell tue shndrit,
njatij kaplimi dorzan me ju dhan, si flijimit qi t’shejtnon
veç dashnis, njasaj epje naltu n’blatim,
njasaj qi na ka m’sue, me shpirt me dasht ç’ka duem;
me pas ç’ka mujm, me loçk t’zemrës me përpi,
me gzue si tue hov n’qiell, ç’ka na lumnon,
me jetue, n’çdo frymë e puls, n’nji pafundsi.

Tue dasht… na kena, jena, ndijmë e përtrijmë,
e tashmja e gjanave, e gjithmonshme asht n’nji çast,
krejt dija dhe ndija e kohnave shkrep n’nji prekje,
caqet e botës, i shkasin n’nji droje prehjes, epen, ndezen
se duem… me u dasht.

E dashtuna zemër, ti qi ke lind veç me dasht, duej…
duej, si ti din, sa n’ty don, duej… sa mundesh.
Kurrgja s’ka, ç’ka na duhet idhnimi, trazia, dhimbja
t’harrojm, tançka t’nguc e don idhnisht me t’truc,
se duem me shojishojn me u dasht,
pa drasht… tash e pafundsisht.

Urrejtja din me dasht edhe n’se s’don,
e kur ate duem, ajo mundet me urrye ma tan shpirt
siç din me t’robnue n’vujtje e ankim, me nji dashni mizore.

Kurrnji qiell, mrrylun n’trazim nuk m’çon te zogjt e andrrave,
hanat duejn me piku n’sy t’skuqun t’pikllimit,
yje, s’bulon ma dega e kangve t’mallit, ku zogjt nderin krahët,
dielli s’drithëron ma, n’behjet e dritshme t’vesës,
agimeve t’djersun prej veset
guri i ndryn tan shpirtjet e idilit,
e un druej se vuej, ku due me dasht.

M’duej dhe duej pash hatrin e Zotit, si din e sa mundesh,
njitash, se masandej s’ka dashni qi t’bjen te kandja,
and s’ke me pas, e kang gjethesh s’frushullon ma flladi.
Urrejtja ka me dit, e me mujt, me t’dasht si din e sa mundet,
derikur shndrron tançka t’tanden, s’brendshmi e jasht, n’nji hon,
e përjetsia n’ty ka me ken nji jehon qi del prej territ,
nata, zezon, nji pend korbi ngulun n’sy t’nadjeve tuja pikllue.

Dashtuno si din, mos druj, por duej sa don,
duej sa mundesh edhe n’se fati s’ka ken njaq bujar,
sa me hedh n’ty farën e dritës,
njaq sa me t’mylmye hanat tuja me t’amlin e fëshirimit.
S’ka ken ngujue veç zemra jote n’gur t’murimit,
ndime se deshtëm, sall njat’her kur shkrepëm n’nji vetëtim,
e drita tue na puth, na prushi, sy e buzë.

Edhe un dola prej dhimbjes si bima prej faret
n’nji tok t’eshkun porsi buz e plasun, puthjet e edit,
ani, mujta se dështa, e s’dreshta me ç’burgos prej pemës,
djepin, kryqin dhe statujën e andrrave t’mija.
Brita me sa za nxuni loti i qiellit e kërdisa dynjan me pikllimin tem,
drashta me i’u dhan ankimit, se deshta me t’dasht,
asaj dite e tash, s’di se si asht tjetërqysh dashnia,
veç njaja qi engjëj ulen n’prenin tem me kraht tuj.

E dashtuna zemër, ti qi ke lindun me vuej dhe din veç me dasht,
duej…
duej, si ti din, sa n’ty don, duej… sa mundesh.
E krejt stinët kane më t’shtrue n’lule e me t’mbulu n’yje,
zjarmet e mishit… hanat kanë më t’i prajt n’prehën,
e ernat, n’aroma lulesh e andrra fëminie, t’përkundin,
Ndij se çka bjen njaj za jehonash ku kullosin mjegullat
mbaj vesh… se ç’kang pikon prej sqepit t’ylberit
e ç’mall t’rrzohet n’qerpik e ç’and t’gufon n’krahnor.

Duej me sa cak ka qielli, e mos i blato tjetër shenjtnimi,
as zemër, buzë, sy, kurm… as zazjarm e hirhyj,
asht koha veç për dashni, kurrçka tjetër s’të meriton
Ti, un’ e gjithëju kena ardh prej zjarmit t’dashnis,
n’zjarm t’dëshirimit me dasht, kem me u ep.
Un’ besoj n’njat Zot qi m’son me dasht, si Ate edhe Vedin,
i kjosha flijue dashnis, këtij bekimi qi m’naltson.
Sot, e derisa t’ket jetë, e zemra t’ndij e t’ndrij si diell.
Amen!

Albert Vataj

Tags: Albert VatajDashuriGegnishtPoezi
Previous Post

Albert Vataj: Ka shumë gjëra më të cilat ia vlen të mburresh, për ato me të cilat ti je krenar, të bëjnë edhe të lumtur

Next Post

Miku im, bija juaj, ajo që erdhi ti japë një kuptim të ri jetës, qoftë shpërblyer nga dashuria dhe mirësia

Next Post

Miku im, bija juaj, ajo që erdhi ti japë një kuptim të ri jetës, qoftë shpërblyer nga dashuria dhe mirësia

Albert Vataj

Albert Vataj

Ajo që bën dhe e ndjen është ajo që duhet. Mos u bëj rob i fatalizmit, nëse nuk do të lësh veten të bjerë në boshin e asgjësë. Nuk është e thënë se duhet të ecësh me hapa të shpejtë për të mbërritur diku, hapat e sigurt janë ata që të çojnë aty ku duhet dhe kur duhet të shkosh. Jepu me gjithë shpirt asaj që e do me gjithë zemër dhe do të shohësh se përveçse i pasur do të jesh dhe i lumtur. Ushqeje me dritë gjithçka që jeta ta kredh në terr dhe se bashkë me veten ke çliruar prej kësaj robëria edhe ata që sjellin farën e së mirës të vullnetet për të ndryshuar botën që na përket të gjithëve. Më mirë vdis duke u përpjekur se sa të zvarritesh duke u ankuar. Jeta është gjithçka që ti kërkon prej saj. Nuk ka forcë të hyjshme apo përkufizime që tregojnë udhën e së vërtetës, jetën e merituar, zotërimin e gjithçkasë që të përket. Kërko gjithçka tek vetja. Gjithçka që do është gjithnjë me ty. Mjafton të dish ta kërkosh dhe do të kesh gjithçka.
  • Trending
  • Comments
  • Latest

Fausti, Mefistofeli dhe Margarita, një tragjedi e bashkëjetimit të së mirës me të keqes, vuajtja pambarim

April 4, 2016

Çfarë është Dashuria? Thënie brilante nga njerëz të famshëm që kanë skalitur zjarret e pasionit në historinë e letërsisë

May 12, 2017

Ëndrrat e këqija, makthet, përse i shohim, mesazhet që na dërgojnë dhe a mund t’i shmangim?

April 4, 2016

“Plaku dhe deti”, dyluftimi i pabarabartë i mundësisë, sprova e fatit dhe guximit të njeriut për të sfiduar natyrën

May 4, 2017

Galaktika, Rruga e Qumështit përmban 160 miliardë planete

0

Spektakël dhe frikë nga balena 14 metra e gjate që peshon 30 ton

0

Amani, qyteti i bardhë mbi 18 kodra streha mbretërore e kryeqytetit jordanez

0

Lëvizja e bujshme që shkundullitën nga themelt shekullin XX në botën e muzikës

0
Oriana Fallaci: “Të jesh grua”, një mësim i hidhur dhe i bukur nga “Letër për një fëmijë të palindur”

Oriana Fallaci: “Të jesh grua”, një mësim i hidhur dhe i bukur nga “Letër për një fëmijë të palindur”

June 30, 2025
Një vit nga ikja e Agim Doçit, nga shndrrimi në jehonë i zërit që kumboi gjëmimshëm në ndërgjegjen tonë kolektive

Një vit nga ikja e Agim Doçit, nga shndrrimi në jehonë i zërit që kumboi gjëmimshëm në ndërgjegjen tonë kolektive

June 29, 2025
Atlasi Farnese, kur qielli bëhet barrë e art… dhe simbolizon njeriun që mbart mbi supe fatin dhe njohurinë e universit

Atlasi Farnese, kur qielli bëhet barrë e art… dhe simbolizon njeriun që mbart mbi supe fatin dhe njohurinë e universit

June 29, 2025
La Sagrada Família, tempulli i madhështisë së adhurimit të Zotit, lutja që shtrihet nga toka drejt qiellit

La Sagrada Família, tempulli i madhështisë së adhurimit të Zotit, lutja që shtrihet nga toka drejt qiellit

June 29, 2025
  • About
  • Advertise
  • Privacy & Policy
  • Contact

Copyright © 2020 Albert Vataj

No Result
View All Result
  • DIJE
    • Figura të ndrituna
    • Kujtesë
    • Impresione
    • Traditë
    • Histori
  • KRIJIMTARI
    • Persiatje
    • Esse
    • Poezi
    • Prozë
    • Urtësi
  • LETËRSI
    • Autorë
    • Libra
    • Filozofi
    • Përshkrimore
    • Dashuri
  • ART
    • Pikturë
    • Muzikë
    • Qytetërim
    • Mitologji
    • Kritikë
  • SPEKTËR
    • Reportazh
    • Intervista
    • Psikologji
    • Profil
    • Forum
    • Eros
  • Kureshti
    • A e dini se?
    • Shëndetësi
    • Kuriozitete
    • Natyra
    • Nga jeta e korifejve
    • Shkencë
  • BLOG

Copyright © 2020 Albert Vataj