Nadja e mir’ n’Shkoder, asht magji n’venin tand, asht prekje e amel e nji kujtimi, si ledh e durve t’nans, asht syni i njatij shpirti qi vjen e ulet n’ty si lehtas si puthje e drojshme, asht ç’ka don n’ty me beh, si tue dasht me t’kujtu se bota krejt asht n’ty si njajo vullnes zemre qi t’nguc tue t’ba me u ndi drite. Ndrij ti shpirt qi din me ndez n’çdo rreze synin qi m’she me ma t’amlen dashni, njat qi na ban me ken prekje n’çdo buz qi puthet, prehje n’çdo prehen qi m’pret me ngrohtesi e m’percjell me lot. Gazmoju njiksaj nadje qyteti jem i amel, dhimbje e amesht, nane e shtrejt e tana deshurave qi lindin n’ty per me ken bekim per mu. Nadje e hirshme t’bjen prej kah drita lan me deshire e jeton me amelcim andrren e syve ku pahem me ty Shkoder, lumja ti, gzuemja andje qi m’mbush me dashni e me mall. Un’ kjaj prej lumnimit tand, e ti qesh n’prekjen e ksaj drite qi lmon gjinjt e nji legjende e beh n’hirin e nji qendrese qi mban emnin e nji nane sakrifikuse e gzon perjetsine e nji krenie. Nadja mbi ty Rozafe bjen njaq e bukur sa ç’dishroj me lind n’çdo zemer dita e dritun n’deshira.
Faleminers miku jem fort i mir’, Jetmir Troshani per foton, per kete prekje magjike t’synit e t’shpirtit
