Po, kjo është ajo… që kur dua të të vizatoj në qafë, me puthje një trëndafil, dhe mbushet me lule stina e dëshirave, dehet kundërmimi çasti.
I pushova buzët, si në një prehje në këtë puthje, në këtë pulitje që ju ngjit qafës tënde si ajri i nxehtë që përshkoi gjithë pranin tënde që i blatohej këtoj flijimi të perëndishëm. Të la pa frymë kjo hukamë që ndezi yjësi në këtë prekte të zjarrt mishi, aty ku ti kallesh si një rreze.
Ajo nuk ishte thjeshtë një puthje, ishte një zgjim pranvere në trupin tënd dhe ëndjen time të ëndërrt.
Ti çele në çdo trëndafil të këtij kopështi magjepsës, qiejt shpërthyen përtej syve tu të kllapitur.
Mbeti në qafën tënde ajo puthje e trëndafiltë, prekje dhe prehje, ndijim mbeti, çeli dhe kundërmoi për të qenë veshur me petele dhe mëkuar me polen.
