Nga Albert Vataj
“Kur të kuptoni se, për të prodhuar, duhet të merrni leje nga ata që nuk prodhojnë asgjë; kur të shihni se paratë shkojnë te ata që merren jo me mallra, por me favore; kur të vini re se shumë bëhen të pasur përmes ryshfetit dhe ndikimit e jo përmes punës së tyre, dhe se ligjet nuk ju mbrojnë ju nga ata, por i mbrojnë ata nga ju; kur të zbuloni se korrupsioni shpërblehet dhe ndershmëria bëhet një formë vetësakrificimi, atëherë mund të thoni me bindje, pa frikë se gaboni, se shoqëria juaj është e dënuar.”
Dhe… a është shoqëria jonë e dënuar, dhe secili nga ne, pjesë e këtij sistemi asgjesues vlerash humaniteti dhe ntegritetit, kjo është një çështje që nuk i përket askujt që nuk do të jetë pjesë e strukturimit të këtij sundimi, sepse askush nuk do të jetë viktimë e vetvetes, dhe… në këto kushte ne e kemi të vështirë ta shohim të vërtetën në sy, edhe pse pikërisht aty mund dhe duhet të nis ndryshimi, që ne duhet të bëjmë, edhe nëse nuk duam apo nuk mundemi.
Kemi frikë?!
Nga kush kemi frikë?!
Nga e vërteta, nga vetvetja, apo nga përgjegjësia për t’u çliruar nga vargonjtë e të gjithë robërive ku ne siguruam veten në robëri.
