Dhjetë rregulla për njerëzit që ende kane durim të dëgjojnë dhe të besojnë

Mund ta doni apo ta urreni atë, por ai është juaji për tërë jetën. Kështu që pranojeni. Ajo që ka rëndësi është brendia.

Jeta është një përvojë konstante e të mësuarit, e cila për çdo ditë ofron mundësi të mëdha të të mësuarit. Këto mësime specifike për ju dhe të mësuarit e tyre është çelësi për zbulimin dhe përmbushjen e kuptimit dhe rëndësisë së jetës suaj.

Zhvillimi juaj drejt urtësisë është një proces i eksperimentimit, gjykimit dhe gabimeve, kështu që është e pashmangshme, gjërat jo gjithmonë do të shkojnë siç keni planifikuar ose të dalin ashtu si ju do të dëshironit. Dhembshuria është ilaç për gjykimin e ashpër – për veten dhe të tjerët. Falja nuk është vetëm hyjnore – është edhe “akti i fshirjes së një borxhi emocional”. Sjellja etike, me integritet, dhe me humor – veçanërisht aftësia për të qesh me veten dhe peripecitë tona – janë qendrore për këndvështrimin se “gabimet” janë thjesht mësimet që ne duhet t’i mësojmë.

Mësimet përsëriten deri sa t’i mësojmë. Ajo që manifestohet si probleme dhe sfida, acarime dhe frustrime janë më shumë mësime – ato do të përsëriten derisa t’i shohim si të tilla dhe të mësojnë prej tyre. Ndërgjegjësimi juaj dhe aftësia juaj për të ndryshuar janë kushtet e kryerjes së këtij rregulli. Gjithashtu thelbësore është pranimi se ju nuk jeni viktimë e fatit apo rrethanave – “shkaqet” duhet të njihen; që do të thotë se: gjërat ju ndodhin shkaku i asaj që jeni dhe i asaj çfarë bëni. Të fajësuarit e dikujt apo diçka tjetër për fatkeqësitë tuaja është një largim dhe mohim; ju vetë jeni përgjegjës për ju, dhe çfarë ndodh me ju. Durimi është i nevojshëm – ndryshimi nuk ndodh brenda natës, kështu që jepni kohë ndryshimit të ndodhë.

Përderisa jeni gjallë ka gjithmonë mësime për të mësuar. Dorëzohuni në “ritmin e jetës”, mos luftoni kundër tij. Angazhohuni për procesin e të mësuarit të vazhdueshëm dhe ndryshimit – bëhuni modest që gjithmonë t’i njihni dobësitë tuaja, dhe të jeni mjaft fleksibil për t’iu përshtatur asaj që ju mund ta mësoni, sepse ngurtësia do tua mohojë lirinë e mundësive të reja.

Ana tjetër e kodrës mund të jetë më e gjelbër sesa juaja, por të qenit atje nuk është çelësi i lumturisë së pafund. Të jeni mirënjohës për të dhe ta gëzoni atë që keni, dhe ku ju jeni në udhëtimin tuaj. Vlerësojeni bollëkun, çfarë është e mirë në jetën tuaj, në vend se të matni dhe të grumbulloni gjëra që në të vërtetë nuk mund t’ju çojnë në lumturi. Të jetuarit në të tashmen ju ndihmon të arrini paqen.

Ju doni ose urreni diçka tek një person tjetër sipas asaj që doni ose urreni tek vetja. Bëhuni tolerant; pranoni të tjerët ashtu siç janë, dhe përpiquni për qartësinë e vetëdijes; përpiquni për të kuptuarit e vërtetë dhe të pasurit e një perceptimi objektiv të vetës suaj, mendimeve tuaja dhe ndjenjave. Përvojat negative janë mundësi për të shëruar plagët që mbani. Mbështetni të tjerët, duke bërë kështu ju mbështetni veten. Kur jeni në gjendje për të mbështetur të tjerët kjo është një shenjë se ju nuk jeni duke marrë pjesë në mënyrë adekuate për nevojat tuaja.

Ju i keni të gjitha mjetet dhe burimet që ju nevojiten. Çka do të bëni me to, varet nga ju. Merrni përgjegjësi për veten. Mësoni t’i lejoni të kalojnë gjërat që nuk mund t’i ndryshoni. Mos u zemëroni për gjerat – rrëmujën e kujtimeve të hidhura në mendjen tuaj. Kur ajo jeton në të gjithë ne – përdoreni atë kur ju duhet t’i bëni gjërat e duhura. Ne të gjithë e posedojmë një fuqi të fortë natyrore dhe një shpirt aventuresk, të cilët duhet t’ju tërheqin për të përqafuar atë që qëndron përpara.

Besoni instinkteve dhe ndjenjave tuaja më të thella, nëse i dëgjoni si një zë i ultë apo si shkreptimë frymëzimi. Dëgjoni ndjenjat ashtu si zërat. Shikoni, dëgjoni dhe besoni. Tërhiquni në frymëzimin tuaj natyral.

Ne jemi të gjithë të lindur me të gjitha këto aftësi – përvojat tona të hershme na çojnë në një botë fizike, larg vetes sonë shpirtërore, kështu që ne bëhemi dyshues, përbuzës dhe na mungon besimi.

Dhjetë rregullat nuk janë urdhërime, ato janë të vërteta universale që vlejnë për të gjithë ne. Kur ju e humbni rrugën tuaj, kujtojini ato. Keni besim në forcën e shpirtit tuaj. Aspironi të jeni të urtë – urtësia është rruga e fundit e jetës suaj, dhe ajo nuk njeh kufij, përveç atyre që ju i vendosni për veten.