Miku im, mbaje mend mirë këtë ditëlindje se do të jetë e fundit që feston si djalosh, si burrë.
Vitin e ardhshëm do ta festosh këtë ditë të shënuar si baba, me një arsye më shumë për të kremtuar, për të sfiduar, për t’u përpjekur, për më të mirën.
Sepse do të duhet të ndërtosh në vetveten tënde dikë tjetër nga ai që babai juaj la tek ju. Dhe besoj se ke për të ndryshuar, që yt bir të ketë tek ju një baba model të përsosur. Dhe unë kam bindjen se do të jesh një baba, me doza pak më të larta të babait patriarkal, se ç’do të pranojë yt bir, por ai do të të mësojë se si të çlirohesh nga babai yt, për të fituar vetveten, atë me të cilin ai do të përfaqësohet dhe krenohet, por edhe do ta ketë barrë përgjegjësise. Po një peshë të rëndë, që do ti duhet ta mbajë dhe ta çojë më tej në udhën e jetës, në rrugën e trashëgimisë. Dhe do ta ketë këtë një sfidë, një prag dhe një altar.
Sepse edhe sot, miku im, ke një peshë të rëndë për të mbajtur mbi supet e përgjegjësisë, peshë e cila në rolin e babait do të bëhet ende më e rëndë, por do të jetë peshë sprove e karakterit, personalitetit dhe fitimtarit, që yt bir do ta ketë si peshë por edhe udhëprirje.
Edhe një të fundit, që ndoshta duhet të ishte e para, por është në rendin e vet. Mos harro sot t’i shprehësh mirënjohjen gjyshes suaj, asaj nëne që gjithçka të mirë, shpirtërore dhe empatike, e ke nga ajo dhe vetëm nga ajo. Nëse yt atë të tregoi se si të jesh i fortë, i zoti t’ia dalësh në një botë të papriturash dhe vështirësishë, ajo, nëna, të tregoi se si të jesh i mirë.
Ti ke bërë dhe vijon të bësh për të gjithçka që ajo ka bërë për ty, ndoshta edhe më shumë, sepse një dashuri e tillë është sublime, ajo nuk matet as peshohet. Ne nuk e dimë se sa e kemi peshën e shpirtit, që të dimë se sa duam dikë që ka qënë, është dhe do të mbetet i shtrenjtë për ne.
Kalofsh mirë miku im!
Alberti!
