Albert Vataj
Në trupin e njeriut ekzistojnë disa detaje anatomike që, përtej estetikës, përbëjnë shenja të një fiziku të balancuar dhe një organizmi funksionalisht të shëndetshëm. Një prej tyre janë të ashtuquajturat “Vrimat ose Krateret e e Venusit”, dy gropëza simetrike që ndodhen në pjesën e poshtme të shpinës, mbi kërbishtin e legenit (sakrumit), në të dy anët e shtyllës kurrizore.
Emri latin i tyre është “fossae lumbales laterales”, ndërsa emri popullor, “Krateret e Venusit”, ato janë huazuar nga perëndesha romake e dashurisë dhe bukurisë. Tek meshkujt, këto gropëza njihen ndonjëherë si “Gropëzat e Apollonit”, duke marrë emrin e hyut të bukurisë mashkullore.
Këto formacione janë rezultat i një ndërtimi të veçantë anatomik: vendi ku lëkura lidhet ngushtë me strukturat e brendshme përmes ligamenteve që ndodhen pranë nyjeve sakroiliake. Këto nyje luajnë një rol të rëndësishëm në lëvizjen dhe stabilitetin e legenit.
Krateret e Venusit shihen shpesh si shenjë e një përqindjeje të ulët të yndyrës trupore, e cila është e lidhur me një mënyrë jetese të shëndetshme dhe një metabolizëm aktiv. Ato janë më të dukshme tek individët që kanë një tonus të mirë muskulor dhe që e mbajnë peshën në nivele të balancuara. Kjo i bën ato tërheqëse për syrin, jo vetëm për estetikën, por edhe si shenjë e një fiziku të stërvitur e vital.
Disa profesionistë të shëndetit e konsiderojnë dukshmërinë e këtyre gropëzave si indikator të qarkullimit të mirë të gjakut në zonën e legenit, që përfshin edhe organet riprodhuese dhe ato urinare. Kjo e lidh atë me mirëqenie seksuale dhe potencialisht me funksion seksual më të mirë.
Studime në fushën e anatomisë funksionale dhe seksualitetit sugjerojnë se pozicioni i këtyre gropëzave, pranë nyjeve sakroiliake dhe mbi nervat e pelvisit, mund të kontribuojë në një ndjeshmëri më të lartë dhe lehtësim të rrjedhjes së gjakut në zonën gjenitale. Kjo mund të shpjegojë perceptimin popullor se njerëzit me Krateret e Venusit arrijnë më lehtë orgazmën dhe kanë një jetë seksuale më aktive. Edhe pse mungojnë të dhëna përfundimtare shkencore mbi këtë lidhje, vëzhgimet e klinikëve të shëndetit riprodhues sugjerojnë se ekziston një korrelacion mes strukturës trupore dhe funksionit seksual.
Gropëzat e Venusit nuk mund të “krijohen” përmes ushtrimeve, pasi ato varen nga mënyra se si është ndërtuar struktura skeletore dhe lidhja e indeve nënlëkurore. Megjithatë, ato mund të bëhen më të dukshme përmes humbjes së yndyrës në zonën e poshtme të shpinës, duke përmirësuar tonusin muskulor të shpinës dhe të barkut. Kjo është arsyeja pse ato shpesh shihen si tregues të një peshë të qëndrueshme dhe jetese aktive.
Në artin dhe kulturën europiane, sidomos gjatë periudhës së Rilindjes, Krateret e Venusit janë përfaqësuar në piktura dhe skulptura si shenjë e bukurisë ideale. Ato shfaqen në trupin e perëndeshave klasike dhe në modelet e nudos femërore të piktorëve si Botticelli apo Titian.
Sot, këto gropëza janë pjesë e një estetike të re trupore që vlerëson detajet natyrale dhe harmoninë e formës. Disa madje i konsiderojnë ato si “tatuazhe të natyrës”, të cilat nuk kanë nevojë për zbukurim të jashtëm.
Krateret e Venusit nuk janë vetëm një detaj i këndshëm estetik. Ato përfaqësojnë një ndërthurje të bukurisë natyrore, shëndetit trupor dhe funksionit seksual. Edhe pse jo të gjithë i kanë apo mund t’i zhvillojnë, prania e tyre është një shenjë e qartësisë trupore dhe funksionalitetit të brendshëm që ka rrënjë në anatominë, fiziologjinë dhe evolucionin e bukurisë njerëzore.
