Albert Vataj
Ndoshta kurrë nuk na ka munduar PSE-ja e një ndjellje kaq të fuqishme e joshjes dhe epshit që nxit gjoksi i gruas.
Sytë më shpejt se mendja dhe dëshirimi me më nxitim se afshi, mbërrijnë te gjinjtë e gruas. Sa më të vëllimshëm, aq më ndjellës janë ato. Dhe jo vetëm kaq, edhe pse joshja na thërret me zë të fortë përfshirje, për ti thithur dhe shtrënguar si një pjesë e seksualitetit, ne e kemi të pamundur të kuptojmë se pse ndodh kjo. Pavarësisht se gjoksi, jo tek të gjitha gratë është ai një zonë e fuqishme erogjene, ndërsa për meshkujt, nuk ka asnjë përjashtim që ta konsiderojnë gjoksin si nisjen e betejës së intimitetit, për të filluar dhe përfunduar pikërisht te gjinjtë, që ndoshta nuk e kuptojmë por na kthen shumë pas në kohë, te ushqyerja jonë në gjoksin e nënës. Aty, pikërisht aty janë të pleksura rrënjët e këtij harbimi dëshirues seksual.
Edhe sot dikush nga ju, pas një shekulli e kusur vitesh, do të shokohej nga kjo, siç u çakërdisën ata që dëgjuan të riun e psikanalizës, Zigmund Freud, në Vjenën e vitit 1900, kur ai guxoi të tregonte se gjinitë e nënës janë “objekti i parë i dëshirës”.
Sigmund Freud e ka trajtuar simbolikën e gjirit të gruas kryesisht në kuadër të teorisë së tij mbi fazat psikoseksuale të zhvillimit dhe marrëdhënien e foshnjës me nënën. Ai e konsideronte ushqyerjen me gji si përvojën e parë të kënaqësisë dhe lidhjes emocionale, duke e vendosur atë në qendër të fazës orale të zhvillimit psikoseksual.
Në veprat e tij, “Tre Ese mbi Teorinë e Seksualitetit” (1905), Freud argumenton se akti i ushqyerjes me gji nuk është thjesht një nevojë fiziologjike, por edhe burimi i parë i kënaqësisë erotike. Për të, kontakti me gjinjtë e nënës është momenti themelor ku individi përjeton dashurinë dhe lidhjen e tij të parë me botën, çka formon bazën për marrëdhëniet e ardhshme ndjesore dhe emocionale.
Gjithashtu, Freud e shihte gjirin e gruas si një simbol të “objektit të parë të dëshirës”, një figurë që më vonë, në zhvillimin psikologjik të individit, mund të projektohet në marrëdhëniet romantike dhe erotike. Ai sugjeron se lidhja e parë me nënën mbetet e pranishme në mënyrë të pavetëdijshme gjatë gjithë jetës dhe ndikon në formësimin e modeleve të afërsisë dhe intimitetit.
Sigmund Freud, në veprën e tij “Tre Ese mbi Teorinë e Seksualitetit” (1905), ai shkruan:
“Aktiviteti seksual nuk fillon vetëm në pubertet, por që nga lindja, duke u manifestuar fillimisht në lidhje me ushqyerjen me gji.”
Kjo përvojë e parë e kënaqësisë gjatë ushqyerjes me gji shërben si themel për zhvillimin e mëvonshëm të marrëdhënieve ndjesore dhe emocionale.
Gjithashtu, Freud thekson rëndësinë e dashurisë në ndërtimin e vetëbesimit: “Sa i guximshëm bëhet njeriu, kur është i sigurtë se e duan.”
Këto ide nënvizojnë ndikimin e hershëm të marrëdhënies me nënën në formësimin e komunikimit tonë ndjesor dhe emocional.
Po, sipas teorisë së Freud-it dhe psikologjisë evolutive, ka një lidhje të fortë mes përvojës së hershme të foshnjës me gjirin e nënës dhe ndjelljes së mëvonshme ndaj gjoksit të gruas.
Freud argumentonte se gjiri i gruas është “objekti i parë i dëshirës”, pasi ushqyerja me gji përfaqëson përvojën e parë të kënaqësisë dhe sigurisë për një fëmijë. Në këtë kontekst, një lidhje e pavetëdijshme dhe e përhershme me gjoksin mund të shpjegojë pse ai vazhdon të jetë një simbol i fortë i joshjes në jetën e mëvonshme.
Nga një perspektivë biologjike, gjinjtë e mëdhenj dhe të rrumbullakët janë interpretuar si tregues të fertilitetit dhe shëndetit të mirë riprodhues. Studimet kanë sugjeruar se burrat, në mënyrë instinktive, mund të ndihen të tërhequr nga gjinjtë e grave si një shenjë e aftësisë së tyre për të ushqyer pasardhësit. Ndoshta, përfshirja e ethshme e tyre për ti puthur, thithur, kafshuar thithkën, lëpirë në zonën rrethore të majës me ngjyrë të kaftë, shtërnguar apo kollofitur si në babëzi, nuk shkon aq larg sa të mendojnë se gjinjtë e mëdhenj janë një bazë e pasardhësve të tyre, apo të hidhen në skaj të origjinës jetësore, duke menduar kur ata ushqeheshin dhe josheshin nga gjinjtë e nënës.
Përveç faktorëve biologjikë dhe psikologjikë, kultura luan një rol të madh në fetishizimin e gjoksit të gruas. Në shumë shoqëri, ai është portretizuar si një simbol i seksualitetit dhe feminitetit, duke e përforcuar kështu tërheqjen ndaj tij.
Kombinimi i këtyre faktorëve, kujtimet e hershme të sigurisë dhe kënaqësisë, instinktet biologjike dhe ndikimet kulturore, mund të shpjegojë pse gjoksi i gruas është një nga ndjelljet më të fuqishme të joshjes.
