Sepse ne jemi e vetmja këngë që dëgjojmë teksa na përkund në prehrin e përqafimit të jetës, përmes çasteve që e lartësuan qenien dhe e ngërthyen thilbin e saj në vibrime.
Shpirti ynë është shenja jonë e natyrës, është timbri i një jehone që imiton hapësirën dhe shndërron botën e padukshme.
Njihuni me zbulimin e shkencëtarëve rusë Peter Gariaev dhe Vladimir Poponin gjatë hulumtimit të tyre, dhe para se ata të ‘refyzoheshin’.
“Nukleotidet e ADN-së janë një lloj teksti që përmban informacion. Çdo nukleotid, i cili është një “gërmë” në tekstin gjenetik, ka një spektër specifik frekuencash. Nëse këto vibrime përkthehen në frekuenca që veshi i njeriut mund të dëgjojë. Molekulat e ADN-së fillojnë të tingëllon si nota dhe ne mund të dëgjojmë muzikë shumë të bukur dhe harmonike. Të gjithë këndojnë.
ADN-ja e njeriut ndërtohet sipas ligjeve të bukurisë dhe harmonisë. Kjo është arsyeja pse ne të gjithë mund të konsiderohemi tepër të bukur. Por ka edhe kaos që prish harmoninë.
Nëse, për shembull, natyra e ADN-së prishet nga manipulimi transgjenik, mbizotëron kakofonia, kaosi në vend të muzikës. Ligjet e bukurisë dhe harmonisë shkelen, muzika njerëzore bëhet një përzierje kaotike tingujsh dhe ne fillojmë të vuajmë në nivel fizik, deri në vdekje. Struktura e ADN-së nuk mund të cenohet dhe çdo eksperiment transgjenik sjell vetëm shkatërrim. Shkencëtarët nga grupi i Garyaev përdorën këto zbulime: informacioni gjenetik u lexua nga një pikë gjaku njerëzor, u përkthye në muzikë dhe u regjistrua në një disk. Kur një person dëgjonte këtë muzikë, dhe ishte tingulli i tij, të gjitha sistemet e trupit të tij filluan të funksionojnë në harmoni. Njerëzit u shëruan nga sëmundja kronike.”
Zbulimi që i atribuohet shkencëtarëve rusë Peter Gariaev dhe Vladimir Poponin, i njohur shpesh si “Efekti i Fantazmës së ADN-së”, ka ngjallur interes dhe debate në qarqet shkencore dhe metafizike. Ata propozuan që ADN-ja jo vetëm që ruan informacion gjenetik, por edhe komunikon në mënyrë të ndërlikuar me mjedisin përmes dritës dhe frekuencave elektromagnetike.
Poponin dhe kolegët e tij zbuluan se ADN-ja mund të ndikojë në organizimin e grimcave të dritës (fotonëve). Kur ADN-ja vendosej në një dhomë vakumi, ajo dukej se krijonte një efekt mbi fotonët, duke i rregulluar ata në modele specifike, edhe pasi ADN-ja hiqej nga eksperimenti. Ky fenomen u quajt “Efekti i Fantazmës së ADN-së”.
Peter Gariaev e çoi më tej këtë ide duke sugjeruar që ADN-ja funksionon si një rezonator kuantik, duke emetuar dhe marrë frekuenca elektromagnetike. Ai pretendoi se vibrimet e ADN-së mund të interpretohen si një formë “muzike”, një lloj simfonie që rezonon në mënyrë harmonike me organizmin dhe universin.
Disa e kanë lidhur këtë ide me teoritë se ADN-ja është më shumë sesa një molekulë biologjike. Është propozuar që këto vibrime mund të lidhen me ndërgjegjen, komunikimin energjetik dhe ndikimin e qëllimit mbi biologjinë.
Megjithëse eksperimentet e tyre kanë tërhequr vëmendje, ato kanë hasur në skepticizëm nga komuniteti shkencor. Kritikat përfshijnë, mungesën e përsëritshmërisë së rezultateve.
Faktin që teoria shkon përtej kuadrit të mirëpranuar të biologjisë molekulare dhe fizikës.
Pretendimet e lidhura shpesh perceptohen si spekulative ose pseudo-shkencore.
Idetë e Gariaev dhe Poponin janë frymëzuese dhe hapin rrugë për të menduar mbi lidhjet midis shkencës, frekuencave dhe biologjisë. Megjithatë, ato nuk janë ende të pranuara gjerësisht si teori shkencore të konfirmuara. Ata kanë ndihmuar në zgjerimin e diskutimit për natyrën e jetës dhe ndërveprimin e saj me energjinë dhe informacionin.
Përgatiti: Albert Vataj
