JAVA E DYTË e shkurtit 1785, Leopold Mozart ndërmori një udhëtim për në Vjenë. Ai më në fund iu dorëzua lutjeve të Wolfgang për ta vizituar atë dhe Konstanzen dhe donte ta prezantonte studentin e tij të talentuar të violinës, Heinrich Marchand, me botën e muzikës së Vjenës.
Pas katër ditësh dëbore të dendur dhe rrugëve me akull, udhëtarët arritën në banesën e re të Mozarts në Große Schulerstraße më 11 shkurt në orën një pasdite. Kishte qenë një udhëtim i mundimshëm, por nëse Leopoldi, tani gjashtëdhjetë e gjashtë vjeç, ishte i lodhur nga udhëtimi, atij iu dha pak kohë për të pushuar. Në orën gjashtë të së njëjtës mbrëmje, djali i tij po jepte një koncert në Mehlgrube (një treg i konvertuar i miellit), koncerti i tij i parë me abonim të sezonit të Kreshmës.
Mozart ishte dirigjenti dhe pianisti i paraqitur atë mbrëmje, dhe ai prezantoi një koncert të ri për piano që e kishte përfunduar vetëm një natë më parë, Leopoldi ishte i tronditur. “Koncerti ishte i pakrahasueshëm, orkestra e shkëlqyer,” i raportoi ai Nannerl, “përveç sinfonive, një këngëtar nga Teatri Italian këndoi 2 arie; dhe më pas erdhi një koncert i ri i mrekullueshëm klavider nga Wolfgang, i cili ende po kopjohej kur mbërritëm dhe vëllai yt nuk pati kohë të vraponte edhe një herë nëpër Rondeau, sepse duhej të mbikëqyrte kopjimin.”
Koncerti, të cilin Mozart e kishte përfunduar me kaq nxitim, do të njihej për pasardhësit si Koncerti për Piano nr. 20 në D minor, K. 466, një nga koncertet më prekëse dhe më të hollë të shkruar ndonjëherë për piano.
Të nesërmen, Joseph Haydn erdhi në Große SchulertraBe për një mbrëmje me muzikë dhome. Mozart dhe disa nga të ftuarit e tij luajtën kuartetet e tij të reja me harqe, B-flat major, A major dhe C major; thuhet se ai vetë luante në violë, Leopold një nga pjesët e violinës dhe dy baronët von Tinti në violinë dhe violonçel.
Hajdni, i ftuari i nderit, i tha Leopoldit: “Unë të them përpara Zotit dhe si njeri i ndershëm, djali yt është kompozitori më i madh që unë e njoh personalisht dhe me reputacion: ai ka shije dhe, për më tepër, ka njohuritë më të plota të përbërjes”. Gjashtë muaj më vonë, Mozart ia kushtoi tre kuartetet, së bashku me tre të tjerë, Joseph Haydn-it, i cili e kishte frymëzuar thellësisht në këtë zhanër të vështirë; grupi prej gjashtë vetash njihet sot si Kuartetet “Haydn”.
Përgatiti: Albert Vataj
