Nuk mund të ishin ëndrrat më të ëmbla se kaq për muzën e mjeshtrit fierentin, Antonio Frilli. Kjo vepër e Frilli-t e vitit 1892, e cila përmban një nudo të shtrirë të varur, në përmasa reale, e cila u ekspozua në San Francisko më 1915, dhe u shit në një shtëpi ankandi. Një roman i vitit 2013 nga Gary Rinehart, “Nude Sleeping in a Hammack”, është një tregim i trilluar i pronarëve të statujës që nga viti 1892 dhe se si skulptura ndikoi në pasurinë e tyre.
Një mermer i bardhë mbresëlënës, që jetëson në krijim një vajze të zhveshur në gjumë, në një shtrat i varur, rreket të shpërfaqë sensualitet, elegancë, hir dhe shkujdesje. Dora e hedhur pafajshëm lejon të shfaq gjoksin e saj ngasës. Ndërsa këmba mbi këmbë e mbron atë nga turpërimi, duke shtuar kësisoj misterin dhe ndezur lojën e cytjes.
Joshja e të bukurës në këtë vepër është një lëndë parësore e komunikimit. Autori e ka çliruar hirin e vajzës nga çdo ndrojtje dhe turp, duke e vënë atë në gjumë. Ndoshta vetëm kështu ai do të mund ta justifikonte nuditetin, i cili në art vjen përmes një ligjërimi më të thellë se sa vetë shpërfaqja e lakuriqësisë. Përmes femrës nudo krijimi sjell dëshirim dhe dashurim, joshje dhe përfshirje emocionale, sjell bukuri dhe dëlirësi, gjithashtu tenton të tregojë vetë ndjenjën që mishërohet te çdo grua si te secila Evë që u dëbua nga Edeni për të shpërblyer jetën me më të lartin akt solemn.
Antonio Frilli dihet se ka qenë aktiv në dy dekadat e fundit të shekullit të 19-të duke prodhuar skulptura dekorative teknikisht të shkëlqyera, të cilat ishin pothuajse pa ndryshim në stilin bashkëkohor. Në “Ëndrrat e ëmbla” Frilli demonstron në mënyrë dramatike dhuntinë e tij si gdhendës virtuoz në fusha të tilla si rrjeta e shtratit të varur, e cila duket se mbështet pa sforcim figurën e vajzës dhe në copat e pasura të draperisë së varur nga shtyllat. Portretizimi shumë bashkëkohor i figurës femërore dhe natyra e temës bie në kontrast me trajtimin klasik të pandryshueshëm të nudove në fillim të shekullit të 19-të dhe tipizon sensualitetin e gjetur në shumë vepra të kohës më vonë në shekull.
Në vitin 1860, Frilli krijoi Atelienë e tij të parë dhe ekskluzive në via dei Fossi, Firence, ku punoi me disa asistentë në alabastra të pikturuar të rafinuar të madhësisë së mesme dhe statuja të mëdha mermeri të bardhë Carrara për vilat private dhe varrezat monumentale. Punimet e tij dekorojnë varreza të famshme si Porte Sante dhe Allori në Firence. Një portret prej mermeri i Frillit u gdhend në Atelienë e tij pas vdekjes së tij dhe u vendos në varrin e familjes së tij në Cimitero degli Allori.
Frilli dhe galeria e tij ishin të njohur në Evropë, Shtetet e Bashkuara dhe Australi, pasi ai mori pjesë në disa ekspozita të panaireve botërore. Ai ishte në Filadelfia për Ekspozitën Njëqindvjeçare të vitit 1876, dhe në 1881 statujat e tij dhe mobiljet e kopshtit u ekspozuan në pavijonin italian në Melburn, Australi.
Në vitin 1904, dy vjet pas vdekjes së Frillit, djali i tij Umberto mori pjesë në ekspozitën e blerjeve të Luizianës në St. Çmimi i madh dhe 6 medalje ari. Në vitin 1999, e njëjta kryevepër u shit nga Sotheby’s me një vlerësim të ankandit prej 800,000 dollarë.
Përgatiti: Albert Vataj
