Albert Vataj
  • DIJE
    • Figura të ndrituna
    • Kujtesë
    • Impresione
    • Traditë
    • Histori
  • KRIJIMTARI
    • Persiatje
    • Esse
    • Poezi
    • Prozë
    • Urtësi
  • LETËRSI
    • Autorë
    • Libra
    • Filozofi
    • Përshkrimore
    • Dashuri
  • ART
    • Pikturë
    • Muzikë
    • Qytetërim
    • Mitologji
    • Kritikë
  • SPEKTËR
    • Reportazh
    • Intervista
    • Psikologji
    • Profil
    • Forum
    • Eros
  • Kureshti
    • A e dini se?
    • Shëndetësi
    • Kuriozitete
    • Natyra
    • Nga jeta e korifejve
    • Shkencë
  • BLOG
No Result
View All Result
  • DIJE
    • Figura të ndrituna
    • Kujtesë
    • Impresione
    • Traditë
    • Histori
  • KRIJIMTARI
    • Persiatje
    • Esse
    • Poezi
    • Prozë
    • Urtësi
  • LETËRSI
    • Autorë
    • Libra
    • Filozofi
    • Përshkrimore
    • Dashuri
  • ART
    • Pikturë
    • Muzikë
    • Qytetërim
    • Mitologji
    • Kritikë
  • SPEKTËR
    • Reportazh
    • Intervista
    • Psikologji
    • Profil
    • Forum
    • Eros
  • Kureshti
    • A e dini se?
    • Shëndetësi
    • Kuriozitete
    • Natyra
    • Nga jeta e korifejve
    • Shkencë
  • BLOG
No Result
View All Result
Albert Vataj
No Result
View All Result
Home Impresione

Albert Vataj: Bukuria… faleminderit Zot që më shpërbleve me këtë çast!

February 3, 2019
in Impresione, Slider
145
VIEWS
Share on FacebookShare on TwitterShare on Pinterest

Spektri i ngjyrave që perceptojme në aftësinë njohëse dhe dalluese, është i mangët në shqyrtimin e saj, pa të bukurën; këtë ndjesi më shumë se fakt, këtë emocion më shumë se një përsosmëri e krjimit, këtë magjepsje më shumë se vetë loja e zhdërvjellët e një morie faktorësh dhe dukurishë që kulmojnë në një vezullim.
E bukura, dehësja, shastisësja… ai kaplim mahnitës i papengueshëm, është një në mijëra mundësi që rreken të përfshijnë në përqafim ëndjen tonë adhuruese. Ajo bëh kaq papritur dhe po kaq beftas fashitët në tisin e hollë të gjërave që i rrethvijnë si një brerorë çastit tonë sublim të prehjes.
Vetëm kur ajo shfaqet, atëherë kur ajo na ngas në tundim si një dalldisje e ndërkryer, ne arrijmë të kapim skajet e jehonës së atij zëri që zgjon brenda nesh, për të përshkuar gjithë perimetrin e dritës, me të cilën mbush, çfarë ne përlajmë në shikim. Vetëm atëherë kur ajo mëton, na kolovit prehrave kllapitës të mgjisë së përjetimit, kur ajo na godet, vetëm atëherë ne kujtohemi se i përkasim atyre çasteve, për të cilat kemi qenë gjithnjë dyshues se vijnë të na shpërblejnë. Jeta, natyra, krijuesi, pasioni, mendimet, mundësia… bëhen bashkë për të kënduar refrenin e himnit të mrekullimit.
E bukura, ajo që na josh e na lumturon në shkrepëtima çastesh, përpara se të jetë aty ku ajo pluskon, është brenda nesh, thellë, atje ku mijëra fije të holla ndijimesh dhe perceptimesh, i jepen një galaksie të tërë përçimi të energjisë dhe dritës, pulsimi të fuqishëm të atyre sinjaleve, që ne kurrë nuk do të mund t’i deshifrojmë.
Ne ndjejmë, shijojmë, përjetojmë këtë çast mëkimi dhe më pas… kur rutina, e zakonta dhe njëtrajtësia na merr furishëm përpara, sërish ajo rindizet brënda nesh, kërkon të përngjasojë, t’i bashkëngjitet diçkaje tjetër, për tu vetëmbrojtur nga asgjesimi. Kjo sepse ajo jeton në ne dhe ne e përtërijmë atë në ngulmin për t’u ritakuar në një tjetër trajtë, në një formë të tjetërllojtë, në një gjendje të ndryshtë, me kast për ta bërë tablonë e mahnitjes më të larmishem dhe etjen tonë për dehje gjithnjë dalldisëse.
Mëkimi i të bukurës është kudo, ku sy dëshirues e qëmtojnë, ku ëndje të epshme e thërrasin, ku grishje ngulmimi e bëjnë “fajtor”, ku nevoja jonë për ta ndjerë brenda nesh prekjen drithëruese, gjithsesi e gjithçmos, gjithkund e gjithfaresh e kësisojtë, tunduese dhe përfshirëse…;
kur ne shohim një foto që nuk ka mësuar të flasë por që e përkundin simfoni magjepsëse,
kur ne përcjellim një shkujdesje të pafajshme fëmije,
kur sytë hutues ndalojnë një një puthje të nxehtë dashurie,
kur lexojmë diçka që zbret brenda nesh si një frymë e nxehtë duke na përpushur në jetësim,
kur melankolinë e ledhaton currili i shiut në strehë,
kur pikëllimin e thyen prehja e një gjetheje që rrëzon era nga degët,
kur sy të qiellt i shumon veshtrimi kristaltë i një qielli që i bëhet platitës këtij hutimi,
kur natyra tregon me mburrje ojnat e krjimit, ashtu si femra nxiton të struk çfarë e shndërron atë në mrekulli, nga frika e përskuqjes në ndjesi faji…
edhe kur unë dua të shoh, të ndjej dhe përjetoj një bukuri që flijon gjithçka që të mbush zbrazëtinë e shpirtit tim. Ngase është ajo, e bukura, më ka mësuar se pse duhet të jetosh në gjithçka dhe në çdo gjë si në një çast shkrepëtime drite në dimensionin e hapsirës.
E bukura, pothuajse në të gjithë herët e shpërthimit është e tillë tunduese, përfshirëse, dehëse, mahnitëse.. sa nuk na jep kohë të filozofojmë rreth saj, të rrëmojmë në thellësitë më të errëta të mëdyshjeve dhe kureshtjes sonë, për të gjetur shkakësinë, për të përftuar ligjësinë e asaj përsosmërie krijimi. E vetmja gjë që mbetet në duart tona të shkrehura në hutim është një pshërëtimë dhe një thirrje gurruese “O Zot”… dhe kjo është vetë magjia e të bukurës, është thelbësorja e zbërthimit të atij ekuacioni ngërthyer në vetëdijen tonë dhe dalë prej nesh kaq e vërtetë dhe kaq universale.
Faleminderit Zot që më shpërbleve me këtë çast, më këtë moment, në të cilin u ndjeva edhe unë pjesë e mrekullisë së krijimit dhe përjetimit.
Ndihu edhe ti… i rrokur nga fryma e kësaj hukame ngrohtësie gazmimi…
… sot e përgjithmonë, Amen!
Albert Vataj

Previous Post

Beteja e parë diplomatike, e fituar nga ministri i deleguar, Gent Cakaj në Bukuresht

Next Post

Willy Kamsi, dijeshumi që jetoi i përkorë mes librave dhe dritës që mëkoi me përulësi dhe përkushtim

Next Post

Willy Kamsi, dijeshumi që jetoi i përkorë mes librave dhe dritës që mëkoi me përulësi dhe përkushtim

Albert Vataj

Albert Vataj

Ajo që bën dhe e ndjen është ajo që duhet. Mos u bëj rob i fatalizmit, nëse nuk do të lësh veten të bjerë në boshin e asgjësë. Nuk është e thënë se duhet të ecësh me hapa të shpejtë për të mbërritur diku, hapat e sigurt janë ata që të çojnë aty ku duhet dhe kur duhet të shkosh. Jepu me gjithë shpirt asaj që e do me gjithë zemër dhe do të shohësh se përveçse i pasur do të jesh dhe i lumtur. Ushqeje me dritë gjithçka që jeta ta kredh në terr dhe se bashkë me veten ke çliruar prej kësaj robëria edhe ata që sjellin farën e së mirës të vullnetet për të ndryshuar botën që na përket të gjithëve. Më mirë vdis duke u përpjekur se sa të zvarritesh duke u ankuar. Jeta është gjithçka që ti kërkon prej saj. Nuk ka forcë të hyjshme apo përkufizime që tregojnë udhën e së vërtetës, jetën e merituar, zotërimin e gjithçkasë që të përket. Kërko gjithçka tek vetja. Gjithçka që do është gjithnjë me ty. Mjafton të dish ta kërkosh dhe do të kesh gjithçka.
  • Trending
  • Comments
  • Latest

Fausti, Mefistofeli dhe Margarita, një tragjedi e bashkëjetimit të së mirës me të keqes, vuajtja pambarim

April 4, 2016

Çfarë është Dashuria? Thënie brilante nga njerëz të famshëm që kanë skalitur zjarret e pasionit në historinë e letërsisë

May 12, 2017

Ëndrrat e këqija, makthet, përse i shohim, mesazhet që na dërgojnë dhe a mund t’i shmangim?

April 4, 2016

“Plaku dhe deti”, dyluftimi i pabarabartë i mundësisë, sprova e fatit dhe guximit të njeriut për të sfiduar natyrën

May 4, 2017

Galaktika, Rruga e Qumështit përmban 160 miliardë planete

0

Spektakël dhe frikë nga balena 14 metra e gjate që peshon 30 ton

0

Amani, qyteti i bardhë mbi 18 kodra streha mbretërore e kryeqytetit jordanez

0

Lëvizja e bujshme që shkundullitën nga themelt shekullin XX në botën e muzikës

0
Një top në oborrin e Kolegjit të Jezuitëve, si lindi loja e topkambës (futbolli) në Shkodër

Një top në oborrin e Kolegjit të Jezuitëve, si lindi loja e topkambës (futbolli) në Shkodër

June 15, 2025

Bekim Fehmiu i madhi i roleve të mëdha kinematografike, aktori që e pati si një bekim origjinën shqiptare

June 15, 2025

Klasiku Nicolas Poussin, ai që fisnikëroi penelatën e ndjenjës dhe arsyes përmes ngjyrës

June 15, 2025
Johann Sebastian Bach një baba fatkeq që humbi 11 fëmijë, një kompozitor tragjik që shkroi muzikë për ladinë e Zotit

Johann Sebastian Bach një baba fatkeq që humbi 11 fëmijë, një kompozitor tragjik që shkroi muzikë për ladinë e Zotit

June 12, 2025
  • About
  • Advertise
  • Privacy & Policy
  • Contact

Copyright © 2020 Albert Vataj

No Result
View All Result
  • DIJE
    • Figura të ndrituna
    • Kujtesë
    • Impresione
    • Traditë
    • Histori
  • KRIJIMTARI
    • Persiatje
    • Esse
    • Poezi
    • Prozë
    • Urtësi
  • LETËRSI
    • Autorë
    • Libra
    • Filozofi
    • Përshkrimore
    • Dashuri
  • ART
    • Pikturë
    • Muzikë
    • Qytetërim
    • Mitologji
    • Kritikë
  • SPEKTËR
    • Reportazh
    • Intervista
    • Psikologji
    • Profil
    • Forum
    • Eros
  • Kureshti
    • A e dini se?
    • Shëndetësi
    • Kuriozitete
    • Natyra
    • Nga jeta e korifejve
    • Shkencë
  • BLOG

Copyright © 2020 Albert Vataj